“Eenmaal zo grootgebracht door een sadist, kan zij niet anders meer dan haar eigen ondergang bewerkstelligen. Zelfs als zij het geluk gevonden heeft, kan zij dat niet geloven en laat ze haar verleden alles kapot maken.”

I

MASJA MELCHIOR (24) en haar twee dochtertjes KARIEN (6) en LENA (4) zijn koortsachtig opgewonden. Vandaag zal het huwelijk plaatsvinden van Masja en de vader van de meisjes CAREL van Doorn (46).

Carel is een van de plaatselijke notabelen in de kleine gemeenschap waar ze al jaren wonen. Een kleine dorpskern met een omvangrijk bungalowpark eromheen. Wie niet wil, hoeft niet veel met zijn buren te maken hebben. Gesettelde mensen, redelijk welgesteld, een groot deel gelovig.

Carel heeft een zeker aanzien omdat hij conrector is van de regionale scholengemeenschap. Overigens: hij is gepasseerd voor het rectorschap, waar hij zeer gefrustreerd over is, al zal hij moeten erkennen dat zijn alcoholprobleem daar mee te maken heeft.

Voor buitenstaanders is Carel een charmante man, die gezag inboezemt bij kinderen en die een groot charisma heeft in gezelschap. Een onderhoudend verteller. Van zijn driftbuien (vooral in combinatie met drankgebruik), gewelddadigheid binnen het gezin, zowel verbaal als fysiek, van zijn jaloezie en van zijn sexuele frustraties weten maar weinigen.

Masja is een knappe jonge vrouw, die al vanaf haar zestiende een (aanvankelijk geheime) verhouding met Carel heeft. En twee kinderen van hem. Ze zijn altijd apart blijven wonen, hoewel Carel veel bij hen verblijft. Masja die gevoelig en intelligent is, heeft zich nooit kunnen ontwikkelen.

Masja is volkomen afhankelijk van hem. Financieel en geestelijk, en Carel terroriseert haar. Masja is machteloos.

De verhouding tussen de ongetrouwde Masja en Carel heeft men in het dorp altijd wel geaccepteerd, ondanks het grote leeftijdsverschil en ondanks de twee buitenechtelijke kinderen die Masja van Carel kreeg.

Plotseling heeft Carel dan besloten dat het tijd wordt om te trouwen. Een romantisch huwelijk in jacquet en bruidsjapon moet het worden, ingezegend in de kerk, met Lena en Karien als bruidsmeisjes.

De ochtend van het huwelijk, Masja is al in haar bruidsjurk gehuld, wil Carel zijn bruid gewelddadig nemen, tegen haar zin. Zowel zijn impotentie als haar onwil maken hem hels. Hij slaat haar in elkaar, – iets waar Masja juist op deze dag verschoond van dacht te blijven. En natuurlijk heeft Carel direct al weer bittere spijt.

Enige uren later is ze opgelapt en wordt het huwelijk voltrokken, in aanwezigheid van vrienden en bekenden van de scholengemeenschap. Van Masja is er maar één vriendin, een vrouw die ze nog kent van een keer dat ze toevlucht zocht in een Blijf-Van-M’n-Lijf-Huis.

Het huwelijk brengt Masja niet het geluk waarop ze hoopte. Integendeel, Masja’s hoop dat de geweldsspiraal waarin haar verhouding met Carel is ontaard, doorbroken zou worden blijkt ijdel.

Na de huwelijksvoltrekking beschouwt Carel haar meer dan ooit als als zijn eigendom, een ‘dociel lichaam’. Ze mag van de jaloerse Carel nauwelijks het huis nog uit. Hij pest en slaat Masja steeds vaker en ontziet daarbij zichtbare delen (zoals haar gezicht) niet. Masja kan de kwetsuren niet blijven verbergen voor de dorpsbevolking. Er wordt stevig geroddeld en Masja, die zich schaamt, raakt meer en meer geïsoleerd.

In een moment van berouw, wanneer het weer even goed lijkt te gaan tussen hen, besluiten Masja en Carel te verhuizen naar een ander dorp, waar niemand hen kent. De kinderen gaan naar een andere school, worden niet meer gepest, de spanning neemt af, iedereen lijkt eindelijk een klein beetje gelukkig te kunnen worden.

Maar niet voor lang.

Carel krijgt grote problemen op school en raakt overspannen. Hij gaat in de ziektewet en houdt zich alleen nog bezig met het Schoolfonds, waarvoor hij de bijdragen int.

Nu hij bijna hele dagen thuis is, begint hij Masja ervan te verdenken aan te pappen met een nieuwe buurman, met wie hij Masja een keer heeft zien praten. Volkomen ten onrechte. Maar voor hem reden genoeg om haar te straffen. Om haar verwondingen niet (weer) aan de buitenwereld te tonen moet Masja zich thuis schuilhouden. De buurman heeft niets in de gaten.

Masja is doodsbang voor Carel. Na een tijdje clean geweest te zijn na de verhuizing, is ook zij weer gaan drinken. Iets wat ze verborgen moet houden voor Carel, want die ziet alles waarin zij (en hijzelf dus) ‘faalt’ als aanleiding om agressief te worden.

Masja, die wordt opgezocht door haar vriendin van het Blijf-Van-M’n-Lijf-Huis, laat zich na het zoveelste geweldsincident overtuigen om opnieuw onder te duiken. Met haar kinderen neemt ze haar intrek in zo’n tehuis en wordt daar liefderijk opgevangen.

Carel treft een verlaten huis en is – behalve aangeschoten – in tranen. Toch bestelt hij een callgirl voor de nacht. Met wie hij niets klaarspeelt en die hij ook in elkaar probeert te tremmen, maar helaas voor hem heeft ze haar beschermer tijdig in de buurt. En dit keer is het Carel die een paar behoorlijke tikken oploopt.

Des te fanatieker gaat hij op zoek naar Masja. En hij weet haar te vinden.

Hij wringt zich in vele bochten om haar terug te winnen. En hij kan zo innemend zijn als hij wil… Masja kiest ervoor het nog eens te proberen. Ze mist haar geregelde leventje en hij heeft toch boetvaardigheid getoond? En wat voor toekomst zou ze hebben zonder hem? Ze wil haar huwelijk niet opgeven, niet nu, niet zo snel. Al was het maar voor de kinderen… Dat soort argumenten. De pijn is alweer vergeten.

Hoe lang duurt zoiets? Eerst wordt ze door Carel overladen met cadeaus, die ze niet wil hebben. Want ze kent de voortekenen. Ze weet dat haar straf nog moet komen. Op een dag zal het weer zover zijn. Ze leeft in permanente angst.

En natuurlijk is het weer zijn impotentie, zijn frustratie bij haar niet te kunnen vinden wat hij zoekt (maar hij weet niet wat hij zoekt) die de stoppen doen doorslaan. Wat een – in zijn ogen – romantische nacht moest worden (die zij gewoontegetrouw lijdzaam, in nauwelijks onderdrukte walging, ondergaat), ontaardt in geweld.

Masja kan nu bijna niet meer. Ze heeft zelfs niet meer de kracht om zich te verzetten of weg te lopen. En hij heeft spijt. Alweer. Hij is ontroostbaar. Hij begrijpt zichzelf niet meer. Wat overkomt hem toch steeds?

De drank maakt het erger. Er blijkt telkens een nog vreselijker hel te bestaan dan die waarin zij zich al dacht te bevinden. Hij dwingt haar tot sadistische sexuele handelingen die hij op de video opneemt.

Op een avond neemt Carel uit het café een sado-echtpaar mee dat hij thuis verder volgiet met alcoholische versnaperingen. Masja moet ‘gastvrouwtje spelen’. En meedrinken. Dan wil Carel dat Masja ‘het doet’ met het echtpaar. Tegelijk. Carel wil erbij toezien. Masja weigert. Carel eist. Masja speelt het spel dan half mee, maar weet onder het mom van ‘zich verkleden’ buiten hun aandachtsveld te raken.

In enkele ogenblikken heeft ze de kinderen uit bed gehaald, een paar duizend gulden uit het potje van het Schoolfonds gepakt (de rest van het forse bedrag laat ze achter) en zijn ze het huis uitgeslopen. Carel ontsteekt in woede, maar wie heeft hij nu nog om zich op uit te leven? Het echtpaar lacht hem uit en vertrekt (zij laten niets over uit het potje).

II

In paniek, huilend, struikelend, vinden moeder en dochtertjes hun weg door de regen naar de provinciale straatweg. Daar nadert een auto. Masja weet hem tot stoppen te bewegen. Net zo’n auto als Carel heeft. Het is toch niet….? Het blijkt een vriendelijke man, Paul geheten, pop-muzikant. Paul zet hen af bij een motel.

Masja zweert zichzelf dat ze nooit meer terug zal gaan naar Carel. Ditmaal lijkt ze zich aan haar belofte te kunnen houden.

Carel is wanhopig op zoek naar vrouw en kinderen, uiteraard weer vol berouw, maar deze keer weet hij hen niet te vinden. Ook niet na de vriendin van Masja bedreigd te hebben. De politie verbiedt hem om zich ooit nog in haar buurt te vertonen. Carel is wanhopig en ongelukkiger dan ooit.

De vriendin helpt Masja aan het adres van een andere vriendin en haar echtgenoot, die ruimte genoeg hebben om de moeder met kinderen tijdelijk op te nemen. Het is een adres dat Carel niet kent. Carel geeft zijn vrouw en kinderen als vermist op, in de hoop dat de politie hem op haar spoor zal brengen.

Op een avond gaat Masja mee uit met het echtpaar, voor het eerst sinds vele jaren alleen in het uitgaansleven, zonder die eeuwige druk, angst en spanning. Er is gezorgd voor een oppas. Masja ziet dan in een overvolle bar de man die haar en de kinderen enige tijd eerder de lift gaf. Paul. De weg naar de vrijheid.

Paul is een open, innemende, zachtaardige jongen. Masja heeft onmiddellijk een goed contact met hem. Bij het afscheid kust hij haar voorzichtig en verovert daarmee haar hart. Ze is voor het eerst, sinds de ontmoeting met Carel, weer verliefd en ze voelt dat het wederzijds is.

Als Carel haar toch weer weet te vinden en haar smeekt om thuis te komen weigert ze beslist. Nu ze verliefd is kan geen macht te wereld haar nog doen besluiten terug te keren. Berouwvolle Carel lijkt dit keer begrip voor haar weigering te tonen. Deemoedig vraagt hij om een omgangsregeling met de kinderen. Masja heeft daar weinig vertrouwen in, maar ze beseft dat de kinderen hun vader missen. Bovendien wil hun oudste dochtertje Karien graag terug naar huis (voor haar pony). Ze besluit daarom het meisje een week op proef bij haar vader te laten logeren. Dolgelukkig vertrekt Karien, met haar speelgoedkonijn onder de ene arm en een klein koffertje onder de andere. Masja drukt Carel op het hart haar op de afgesproken tijd terug te brengen.

Carel besluit zijn belofte niet na te komen. Hij maakt zichzelf wijs dat Karien niet meer weg wil. Karien zou psychische problemen hebben overgehouden aan de vlucht uit het ouderlijk huis. Hij speelt op Masja’s moedergevoelens en smeekt haar opnieuw om terug te komen. Masja is bezorgd en vertwijfeld. Carel krijgt haar zo ver dat ze, voor Karien, bereid is terug te keren. Maar op het allerlaatste moment (op de oprijlaan van hun woning) worden de angst en de weerzin haar te machtig.

Ze laat haar jongste dochtertje Lena in de auto en gaat het huis in met het doel Karien mee te nemen en meteen weer te vertrekken. Carel accepteert haar beslissing niet en neemt zijn toevlucht tot geweld. Masja probeert hem vergeefs te herinneren aan zijn belofte om haar vrij te laten. Ze weet ternauwernood aan zijn wurgende greep te ontkomen. Carel ziet moeder en jongste dochter – tot zijn grote verdriet – ontsnappen.

Volkomen overstuur, zonder Karien, en zwaar gehavend rijdt ze met een klaaglijk huilende Lena urenlang doelloos door de nacht. Ze durft niet terug te keren naar het aan Carel bekende logeeradres en in half overspannen toestand meldt ze zich bij een opvanghuis in een andere stad.

Zodra Masja weer enigszins is hersteld, zoekt ze contact met Paul. Paul is ongerust geweest en heeft haar gemist. Hij is zelfs bij Carel geweest om te controleren of ze daar soms was. Hij is opgelucht weer van haar te horen en komt haar onmiddellijk opzoeken. Masja twijfelt niet langer aan zijn gevoelens voor haar. Ze vertelt hem iets over haar ongelukkige huwelijksleven. Paul begrijpt haar zonder veel woorden. Hij troost haar. Masja voelt zich voor het eerst van haar leven veilig en gekoesterd.

III

Paul komt haar nu regelmatig opzoeken in de stad waar ze is ondergedoken. Niet alleen emotioneel betekent de gevoelige Paul veel voor Masja, zij heeft ook voor het eerst van haar leven een goed seksueel contact. Masja is nooit eerder zo gelukkig geweest. Alleen het gemis van Karien werpt een schaduw over haar geluk. Ze vraagt Paul een boodschap aan haar dochtertje over te brengen.

Karien is vol van het nieuws van mama dat die lieve meneer haar bracht. Ze babbelt er argeloos en enthousiast over tegen haar vader. Carel is Pauls bezoekje kort na Masja’s verdwijning nog niet vergeten. Hij weet Pauls identiteit en adres te achterhalen. (Paul is gitarist van een bekende band, – dat vergemakkelijkt Carels zoektocht aanzienlijk.)

Carel begint Paul overal te volgen. Hij heeft tijd genoeg. Hij loopt nog steeds in de ziektewet. Hij moet van zijn huisarts in therapie, maar maakt ruzie met zijn therapeuten.

Paul krijgt zijn achtervolger net op tijd in de gaten. Hij let er op dat hij niet gevolgd wordt naar het opvanghuis.

Toch is Paul bezorgd. Hij is er niet helemaal zeker van dat hij Carel heeft afgeschud en meent dat Masja risico loopt in het opvanghuis. Hij wil haar kunnen beschermen en staat er op dat zij bij hem komt wonen. Masja is bang dat, als Carel Paul volgt, hij waarschijnlijk Pauls adres heeft.

Paul stelt voor om voor alle zekerheid samen bij zijn ouders te gaan logeren. Masja’s minderwaardigheidsgevoel speelt haar parten. Ze denkt dat Pauls ouders niet erg ingenomen zullen zijn met een nieuwe ‘schoondochter’ die een gewelddadige echtgenoot en twee kinderen heeft. Ze durft niet. Paul bezweert haar dat zijn ouders ruimdenkende mensen zijn, die zich alleen maar bekommeren om zijn geluk en die haar zonder meer zullen aanvaarden.

Uiteindelijk gaat Masja overstag omdat het haar zeer aantrekt om voortdurend bij Paul in de buurt te zijn.

Intussen ontfermt Carel zich overdreven over Karien. Hij behandelt het meisje alsof zij de nieuwe ‘vrouw des huizes’ is. Karien kijkt zeer tegen haar charmante vader op en gaat op in haar nieuwe rol. Ze gelooft dat haar moeder haar en Carel verraden heeft en wil niet meer naar haar moeder.

Pauls ouders blijken inderdaad lieve mensen die Masja en Lena in hun hart sluiten. Voor Masja gaat een wereld open. Paul leert haar gitaar spelen en ze begint liedjes te schrijven. Ze ontdekt dat ze meer talent heeft dan ze ooit voor mogelijk hield. Ze voelt zich geweldig. Langzaam wordt het schrikbeeld van Carel naar de achtergrond verdrongen. Masja durft zelfs af en toe met Paul mee te gaan naar optredens.

Masja voelt zich sterk genoeg om een scheiding aan te vragen. Paul en zijn ouders steunen haar in haar plannen om Karien bij Carel weg te halen. Masja vreest Carels reactie op de scheidingsaanvraag. Ze vragen voor alle zekerheid een straatverbod voor Carel aan.

IV

Carel zit niet stil. Als de scheidingsaanvraag binnenkomt, weet hij snel te achterhalen waar Paul en Masja verblijven. Masja schrikt zich halfdood als ze Carel door de straat ziet rijden. Ze voelt zich niet veilig, ondanks het straatverbod. Carel terroriseert haar ook op andere manieren (telefoon etc.). Ze is zo in paniek, dat besloten wordt om haar en Lena in een nieuw opvanghuis te laten onderduiken. De scheidingspapieren tekent ze in het tehuis, zonder Carel te ontmoeten. Masja moet tot haar verdriet er in toestemmen dat Carel Kariens voogd wordt, omdat hij de laatste maanden voor haar gezorgd heeft.

Carel maakt Karien wijs dat Masja niets meer met haar te maken wil hebben. Karien is ontroostbaar. Het leven alleen met haar oude, egocentrische vader is minder makkelijk voor het nu zevenjarige meisje dan in het begin zo leek. Tegelijk wordt ze buitensporig verwend, waardoor ze heen en weer wordt getrokken in haar gevoelens.

Masja gaat samenwonen met Paul op een nieuw adres. Ze is nog steeds gelukkig, maar ook bang. En terecht, want Carel weet hen te vinden.

Hij overvalt Masja als zij alleen met Lena is. Masja bespeurt meteen dat hij geweld in de zin heeft. Zij probeert hem te paaien en gedraagt zich nederig. Carel raakt opgewonden en wordt lichamelijk opdringerig. Masja houdt hem voorzichtig af, ze weet uit ondervinding dat afwijzing hem agressief maakt. Door haar angstige en halfslachtige houding moedigt ze Carel alleen maar aan. Hij voelt dat hij weer grip op haar krijgt.

Zo treft Paul hen aan. Paul moet grof geweld gebruiken om de veel sterkere Carel het huis uit te werken.

Paul is zwaar gehavend. Masja verzorgt hem. De anders zo zachtaardige Paul weert haar aanrakingen af. Hij neemt haar kwalijk dat ze zich niet genoeg verzet heeft of het huis uit is gevlucht. Maar Masja vreesde geweld en kon bovendien Lena niet alleen laten met Carel. Ze kan Paul niet goed uitleggen wat haar overkwam, en misschien zichzelf ook niet. Als Paul merkt hoe zij geschrokken is, verzacht hij. Hij troost haar.

Maar haar angst en schuldgevoel beginnen ongemerkt aan haar verhouding met Paul te knagen.

Paul staat er op om meteen te verhuizen. Nu Carel eens op bezoek is geweest, zal hij ongetwijfeld terugkomen. Ze vertrekken overhaast naar een schuiladres.

Masja merkt dat Paul haar begint te observeren en meer afstand houdt dan vroeger. Zij voelt dat hij jaloers gedrag begint te vertonen en ze wil hem geruststellen, maar Paul is daarvoor niet ontvankelijk. Masja kan niet tegen de spanning, ze wil ‘praten’. Paul houdt niet van ‘praten’, het maakt hem kwaad. Masja kruipt dan in haar schulp. Paul krijgt spijt van zijn uitvallen en maakt het snel weer goed. Masja is opgelucht. Alles lijkt weer in orde. Maar is het niet een eerste teken van ‘gaat de geschiedenis zich herhalen?’

V

Er breekt even een gelukkige periode aan wanneer zij een permanent adres hebben gevonden. Masja begint weer helemaal in de verhouding te geloven, al mist zij Karien meer dan ooit. Ze schakelt het maatschappelijk werk in om als go-between voor de afgesproken bezoekregeling, waaraan Carel zich uiteraard niet houdt, te fungeren.

De maatschappelijk werker zorgt er voor dat Karien komt logeren. Masja merkt tot haar verdriet dat het meisje van haar is vervreemd. Karien is achterdochtig en kil. Masja krijgt uit haar wat Carel haar heeft wijsgemaakt: dat ze Karien doelbewust in de steek heeft gelaten en verraden omdat Karien ook van haar vader houdt. Ze bezweert Karien dat het leugens zijn en belooft haar er voor te zorgen dat ze elkaar vaker zullen zien.

Maar de volgende afspraak al komt de maatschappelijk werker met slecht nieuws. Carel en Karien zijn zonder vooraankondiging naar het buitenland. Masja is woedend; waarom heeft de maatschappelijk werker Carel niet gecontroleerd? Maar ja, niemand beheerst het terroriseren zo goed als Carel…

Masja raakt in een crisis omdat ze haar belofte aan Karien niet waar kan maken. Ze begint Paul soms onredelijke verwijten te maken en soms zelfs aan Paul sexuele eisen te stellen waar Paul geen zin in heeft. Is ze vanuit onzekerheid en schuldgevoelens onbewust bezig hun verhouding kapot te maken?

En waarom? De lieve Paul doet er alles aan om haar uit haar depressie te halen. Hij biedt aan om in de toekomst Karien zelf te gaan halen, zodat ze niet meer afhankelijk zijn van derden. Masja verwerpt zijn aanbod in eerste instantie, maar ze beseft dat ze het risico zal moeten nemen dat Carel Paul iets aandoet als ze Karien wil behouden. Ze stemt met zijn voorstel in.

Carel is uiterst vriendelijk als Paul contact met hem opneemt. Ze maken een afspraak. Masja is zenuwachtig als Paul Karien gaat ophalen. Ze is beurtelings bang dat Carel geweld tegen Paul zal gaan gebruiken of dat hij en Karien er weer niet zullen zijn. Paul probeert haar gerust te stellen, al heeft hij zelf ook zijn twijfels.

Pauls opluchting is groot als hij meteen bij aankomst ziet dat Carel thuis is. Carel zit televisie te kijken. Hij laat Paul alleen om Karien te halen. Aan de geluiden uit de televisie te horen, keek Carel naar een pornoband.

Het duurt lang voordat Carel weerkeert met Karien. Het gehijg en gesteun op de band maakt plaats voor een vorm van dialoog. Paul schrikt op als hij Masja’s stem denkt te horen. Hij kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ziet een opname van Masja met Carel in een clichématige pornoscène. Het lijkt op de ‘standjes’ die Masja nog niet zo lang geleden van Paul vroeg en waarin hij geen zin had. Ze is in de video-opnamen kennelijk onder invloed, ze glimlacht voortdurend wezenloos. Paul is verbijsterd.

Hij ontwaakt pas uit zijn verdoving als Carel binnenkomt met Karien. Paul zet de televisie terstond uit. Carel biedt Paul ironisch een exemplaar van de video aan. Hij geniet van Pauls schrik. Paul weigert en vertrekt, het kleine meisje met zich meesleurend.

Masja is dolgelukkig als ze Paul met Karien behouden terugziet. Karien leeft op onder haar moeders blijdschap en aandacht. Paul vertelt niet over het gebeurde.

Omdat hij veel moet spelen en vaak weg is, kan hij bijkomen van de verwarde gevoelens die Carel bij hem heeft weten op te wekken. Masja merkt nauwelijks dat er iets aan de hand is. Pas op het moment dat Karien naar huis moet, duikt Paul weer op om haar zwijgend weg te gaan brengen.

Als hij daarna terugkomt is het om wat spullen bijeen te graaien en weer te vertrekken. Masja begrijpt niet wat er aan de hand is, ze wordt radeloos. Maar Paul wil niets anders dan zichzelf redden. Hij weet dat, als hij aan deze vrouw, vanwie hij zoveel houdt, blijft vastzitten, het zijn ondergang wordt.

Als Paul wegblijft, bezoekt Masja een optreden om hem weer te zien. Paul negeert haar. De andere bandleden begrijpen er niets van. Masja is blij met hun aandacht. Paul drinkt op het podium te veel. Er is geen land met hem te bezeilen. Ook Carel is bij het optreden aanwezig. Masja merkt hem – tot haar grote schrik – even op als hij naar haar grijnst.

Masja ontfermt zich over de laveloze Paul en brengt hem naar hun huis. Als Paul wakker wordt en beseft waar hij is, wil hij meteen weer weg. Masja smeekt hem te blijven. Ze bezweert hem dat wat Carel ook over haar heeft beweerd onwaar is. Opnieuw drukt ze hem op het hart dat ze door Carel werd geleefd en mishandeld. Paul is gevoelig voor haar en voor haar smeekbede en tranen. Zijn poging haar uit zelfbehoud te verlaten is mislukt.

Vanaf dat moment blijft Paul weer bij haar. Maar hun verhouding is in een geheel nieuwe fase gekomen. Ze zijn allebei onzeker, gespannen. Er ontstaat een toestand die veel overeenkomt met die bij Carel. Er wordt (vooral op de dagen dat Paul niet moet spelen en ze samen uitgaan) veel gedronken. Als Paul te veel drank op heeft zoekt hij ruzie. Hij kan uitzinnig jaloers worden. En in momenten van helderheid is hij verbaasd over zichzelf. ‘Ben ik zo, ben ik dit?’

Het begint voor Masja op een déjà vu te lijken. Ze kan niet geloven dat Paul, die zo lief voor haar was, zo veranderd is. Ze begint ook weer te drinken. Hun ruzies worden onmatiger.

Carel, die hen blijft volgen en observeren, krijgt door wat er aan de hand is. Hij begint Masja heimelijk lastig te vallen. Tijdens een optreden van Paul, dringt hij het huis binnen en verkracht Masja. En Masja durft het Paul niet te vertellen…

Wel vertelt ze dat Carel langs probeert te komen en haar lastig valt als hij er niet is. Paul schaft zich een pistool aan en intimideert Carel. Maar Carel lacht hem uit en Paul durft niet te schieten. Carel weet zelfs de twijfel in Pauls hart te vergroten. En Paul voelt zich meer dan ooit vernederd.

Paul voelt zich nu, net als Carel, ‘als man’ een mislukking, het wordt bijna tot een obsessie. Tijdens een dronkemansruzie richt Paul het pistool, dat hij heeft aangeschaft om hen tegen Carel te beschermen, op Masja.

Dan beseffen ze hoe ver ze zijn gedreven in hun waanzin. Ze beloven elkaar geen ruzie meer te maken, samen sterk te zijn en op elkaar te vertrouwen. ‘Ons zal dit niet gebeuren, we laten ons door die gek niet uit elkaar spelen.’ Hij belooft haar voor eeuwig trouw te zijn en te beschermen, – als de toverformule bij een huwelijk.

Paul vreest dat als hij het wapen draagt, hij zijn eigen ergste vijand zal kunnen zijn. Ze spreken af dat Masja het wapen voortaan bij zich zal dragen. En ze beramen een plan om Carel uit de weg te ruimen, – de enige manier immers om het kind terug te krijgen…

Kort daarna loopt het weer mis. Waarom blijft zij zijn zwakten uitdagen? In een drukke disco staat Masja naar Pauls zin te lang bij de bar te praten. Hij is dronken en zoekt ruzie. Het geredetwist moe, glipt zij weg.

Paul achtervolgt haar als een bezetene. Masja vlucht een doodlopende steeg in. Paul haalt haar in, gooit haar op de grond en schopt haar. De eerste keer dat ook hij geweld gebruikt tegen haar, beseft hij. Maar het is te laat.

Er breekt iets in Masja. Zij richt het pistool op Paul om hem te laten ophouden. Hij daagt haar uit. In een worsteling gaat het pistool af. Paul draait zich om en loopt weg. Aan het eind van de steeg, zijgt hij ineen, dodelijk getroffen. Hij sterft in Masja’s armen.

R. Proper voor:

Propeller Scripts ©1997/R.E. Produkties ©1997

Geplaatst op 6 februari 2008 om 23:17.