De betrekkelijke populariteit van twee indrukwekkende art movies in de Nederlandse bioscopen, Amour (van Michel Haneke) en Jagten (van Thomas Vinterberg) is eenvoudig te verklaren. De Europese traditie van de Kunstfilm onderscheidt zich door een tamelijk ongebonden manier van vertellen in beeld en verhaal. Dat betekent vaak dat er een hoop te raden valt. Maar Amour en Jagten – beide films scoorden in een paar weken meer dan 100.000 bezoekers – maken in vertelwijze en verhaalopbouw beide knap gebruik van de techniek van de suspense. Heel Amerikaans eigenlijk. Hoe gaat dit verder, hoe gaat dit in godsnaam aflopen… En de kijker wordt dan ook ’s nog beloond met een verrassend einde.
Of toch niet? Weliswaar hebben beide regisseurs een scherp oog voor het detail van het ontroerend of afgrijselijk menselijk gedrag en wordt er niet op effect maar op realisme gemikt, waardoor alles heel ‘dichtbij’ komt en ‘echt’ wordt, toch doen Amour en Jagten de art movie in het slot toch even eer aan door er snel nog een extra open eindetje aan te plakken.
Zo kennen we elkaar weer.
Maar ook wel irritant, eigenlijk.
Gaat dat zien.
RP

Sylvia Brandsteder, directeur van de van de Vevam (die tegenwoordig alleen nog de belangen van regisseurs behartigt), heeft mede namens de Dutch Directors Guild een notitie gepubliceerd waarin wordt uitgelegd dat het onjuist is – dus i.t.t. wat vaak door film- en tv-producenten wordt gesteld – dat regisseurs in hun contracten aan producenten al hun rechten moeten overdragen ‘omdat de exploitatie van het filmwerk anders onmogelijk is.

Maar ja.

====Het bericht dat de tweede Nederlandse dagelijkse soap ‘Onderweg Naar Morgen’ in mei 2010 verdwijnt omdat er te weinig kijkers zijn (360.000) in verhouding tot de kosten, kan geen verrassing zijn.